یک بار که جوانان در پارک آب و آتش "آب بازی" کردند، آنها را بازداشت کردید! جالب است نه؟ جوان های مطلوب شما می توانستند با حمله به سفارتخانه ها "آتش بازی" کنند و برای یک ملت هزینه بتراشند ولی جوان های دیگر، حتی حق "آب بازی" با یکدیگر را نداشتند؛ می دانید چرا؟ چون از نظر شما آنها اساساً وجود خارجی و رسمی نداشتند؛ ولی آنها در متن جامعه بودند و رنجیده از اجحاف شما، در حال شکل دادن به همان جهان جدیدی بودند که شما خبر نداشتید و امروز از بازجوها می شنوید و از تعجب شاخ در می آورید!

اگر جامعه امروز ایران به اصلاحاتی عمیق و حقیقی امیدوار نشود، ممکن است چونان آتشی زیر خاکستر بماند و هر از گاهی با چاشنی خشونت دوباره و چند باره، هویت خود را نمایان کند.

چند سال ها قبل شهروندی در یکی از کشورهای غربی، به سمت یک مقام بلندپایه سیاسی تخم مرغ پرتاب کرده و به کت او خورده بود.فرد مهاجم را به دادگاه بردند و قاضی چنین رأی داد: اصل اقدام این شهروند، یک حرکت اعتراضی بود و اعتراض، حقی است همگانی و نمی توان فردی را به خاطر اعتراض، مجازات کرد. اما چون تخم مرغ، کت مقام سیاسی را کثیف کرده و به او زیان شخصی وارد کرده است، مهاجم محکوم می شود به پرداخت هزینه شست و شوی یک کت طبق قیمت روز خشکشویی.