منجنیق 95 نفره برای پرتاب ایران به قرن 17 میلادی!

323 سال بعد از لغو قانون صدور مجوز در اروپا، اینک در ایران عده ای در صدد آن برآمده اند که روند تاریخی نشر در ایران را با منجنیق یک طرح عجیب و غریب، به سه قرن پیش پرتاب کنند!

چند روز قبل، 95 نماینده مجلس طرحی را ارائه کردند که در آن نوشته شده بود: "فعالیت مؤثر در پیام رسان های اجتماعی خارجی و داخلی مانند ایجاد کانال و گروه ها بدون مجوز ممنوع است. ایجاد یا اداره کانال ها و گروه هایی که با نقض غیرقانونی تدابیر مسدودسازی صورت می گیرد مستوجب محکومیت حبس یا جزای نقدی درجه ۸ خواهد بود."
واقعاً شرم آور است که در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، به جای آن که در راستای تحقق شعار "آزادی" که از مطالبات انقلاب بود، گامی به جلو بردارند، نه یک گام که قرن ها به عقب برگشته اند و در کمال بی اعتمادی به مردم، آنها را ملزم می کنند که اگر خواستند در پیام رسانی، کانال یا گروهی راه اندازی کنند، قبلش باید از حکومت اجازه بگیرند و الّا سر و کارشان با پلیس و دادگاه و زندان و جریمه خواهد بود! 
مرجع اجازه را هم مشخص کرده اند، با این تفاوت که در انگلستان قرن هفدهم 4 مقام قضایی و سیاسی و مذهبی مسؤول صدور مجوز بودند ولی در ایران قرن بیست و یکم، 13 مقام سیاسی، پارلمانی، قضایی، امنیتی، نظامی و مذهبی باید گردهم آیند تا درباره صدور مجوز تصمیم بگیرند (ماده 3 طرح مذکور).

تأثر انگیز است که در قرن بیست و یکم و در عصر انفجار اطلاعات و سونامی داده ها، عده ای هنوز همانند اسقف های قرن 17 اروپا فکر می کنند و می خواهند مردم را وادارند که قبل از انتشار حرف هایشان به حکومت مراجعه کنند و "اجازه حرف زدن" بگیرند؛ گو این که شعار مردم ایران در انقلاب 57 این بود که ما حکومتی می خواهیم که برای حرف زدن هم از او اجازه بگیریم! 

طراحان این طرح قرون وسطایی، هر که باشند خواسته اند با زیرکی، آزادی بیان را به قربانگاه ببرند چه آن که در میان مواد متعددی در لزوم حمایت از پیام رسان های داخلی - که ای بسا نظر نمایندگان را جلب کند - ماده محدود کننده کانال ها و گروه ها را گنجانده اند!

در حالی که دنیا با سرعتی بی نظیر پیش می رود و حتی رقبای منطقه ای ایران نیز درگیر موضوعات ابَر استراتژیکی چون هوش مصنوعی اند، از نمایندگان مجلس انتظار می رود با آگاهی ولو نسبی از آنچه در دنیای امروز می گذرد، وقت مجلس را در مسائل نازل و عقب مانده ای چون محدودسازی شبکه های اجتماعی هدر ندهند و اگر به دهه های آتی ایران نظر ندارند، لااقل کشور را به عقب پرت نکنند و دنیا را به ما نخندانند!