پژوهش‌ها نشان داده با رشد ارزش های "ابراز وجود" ، حتی دموکراسی‌های قدیمی و جا افتاده هم به ترجیحات توده‌ها پاسخگوتر می‌شوند و سیاست کمتر به بازی محدود نخبگان بی توجه به توده ها مبدل می شود و این فرایندی کاملاً طبیعی است. این طبیعی بودن البته به معنای بی خطر بودن نیست. حکایت سیل است که امری طبیعی است اما اگر برای مقابله به سرنیزه و سیم خاردار تکیه شود، تبدیل می شود به امری ویرانگر که همه شهر را زیر و رو می کند و با خود می برد. اما اگر کار را به اهلش سپرد با مطالعه تاریخ سیلاب ها و مسیل ها، و ساخت آبراه های تازه و بازسازی مسیل های گذشته می توان سیل را مهار کرد... جمله ای است منسوب به لائوتسه فیلسوف چینی که می گوید: «شناخت دیگران فضیلت است و شناخت خود بیداری است.»

آنچه دیده می‌شود خروج حجم بالایی از نیروی انسانی از این فضا و توقف سرمایه‌گذاری درازمدت است. ممکن است در ظاهر وضعیت بهبود یابد، اما به معنی بهبود حال‌وهوای کسب‌وکارهای دیجیتال نیست.

روی سخن با معترضانی که خواسته های بر حق ملت را از حاکمیت مطالبه می کنند نیست؛ مقصود این کلام همان ها هستند که اتفاقاً اهل رسانه و سیاست و پیگیری رویدادهای سیاسی هستند و آزادی و دموکراسی را ارزش های بنیادین خود می دانند ولی در شرایطی که قدرتی جز کیبوردهای لپ تاپ و موبایل هایشان ندارند، نویسنده یک مطلب را با شنیع ترین واژه ها خطاب قرار می دهند و خواستار قتل و تجاوز جنسی به او می شوند که چرا در نوشته ات پیشنهادی را مطرح کرده ای که ما خوشمان نیامد؟!